Samorządowe
Obowiązują jednolite zasady takie jak: wstęp i użytkowanie dozwolone jest tylko po poprzednim zarejestrowaniu się u gospodarza (hospitalero). Do tego wymagany jest aktualny paszport pielgrzyma (credencial) i dokonanie wpłaty (aktualnie jest to od 5 do 8 euro). Rezerwacja nie jest możliwa, obowiązuje kolejność pojawienia się osobiście w schronisku. Najpierw przyjmowani są pielgrzymi piesi; rowerowi tylko jeżeli pozostaną wolne miejsca. Przy rejestracji otrzymujemy (najczęściej) jednorazowe prześcieradło i konkretny numer łóżka. Łóżka są piętrowe, sale nawet do 40 osób. Łazienki i prysznice na korytarzu. Są też pomieszczenia wspólne (kuchnia, salonik, jadalnia). Kuchnia najczęściej b. słabo wyposażona. Czasami jest pralka (za dodatkową opłatą). Są ściśle określone godziny otwarcia i cisza nocna. W ciągu dnia nie wolno zostać w schronisku, nie można też nocować więcej niż 1 noc (wyjątek: przypadek choroby).Zalety: dostępność bezpośrednio na szlaku, tanio
Wady: niski komfort spania w dużej sali, słabo wyposażone kuchnie
Stowarzyszeniowe
Zasady użytkowania oraz wyposażenie są takie same jak w samorządowych. Natomiast ceny są bardzo zróżnicowane, w niektórych wystarczy dobrowolna ofiara (donativo), inne kosztują od 8 do 12 euro. Rezerwacja niekiedy jest możliwa. Często gospodarze oferują wspólny posiłek albo zapraszają na modlitwę.Zalety: niekiedy piękna lokalizacja (np. zabytkowy klasztor), tanio
Wady: niski komfort spania w dużej sali, słabo wyposażone kuchnie
Prywatne
Tutaj powyższe zasady nie obowiązują. Są to de facto hostele, tyle, że wyspecjalizowane na pielgrzymów. Ceny są bardzo zróżnicowane, zależne od standardu.Zalety: możliwość rezerwacji i pozostania na dłużej, możliwość wyboru standardu pokoju
Wady: często położone dalej od szlaku, drożej
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz